Vinktas

Vorige week postte een goede vriendin een oproepje om mee te doen aan een cadeautjes ketting. Verstuur één pakje naar iemand, en krijg er tot 36 zelf voor terug. Ik was heel benieuwd hoe dat kan, en ik geloof erin dat het kan, toch als er genoeg mensen de voorzichtigheid even overboord zouden gooien. 

Hoe werkt het? Leen doet mee via Haike. Ik doe mee via Leen. Ik kreeg van Leen contactgegevens van Haike en ik moet naar haar een cadeautje sturen. Daarna zoek ik ook mensen die willen mee doen. Wie met mij wil meedoen, moet naar Leen een cadeautje sturen (dat zijn er ondertussen vier!). En alle vrienden van die mensen, sturen mij een cadeautje. Als alle vier deze meiden minstens één iemand vinden die het ook zien zitten, dan krijg ik toch al vier cadeautjes. 

Als het er geen vier zijn, vind ik het niet erg. Kort na mijn oproepje, wou een andere hele goeie vriendin meedoen en de avond erna kreeg ik van één van haar vrienden al een cadeautje. Een naaiboek! Wat een leuke verrassing. 

Maar ik dwaal af.

Ik hou niet van onpersoonlijke cadeaus. Zelfs voor iemand die ik niet ken, wil ik geen standaard cadeau kopen in de winkel. Ik koos om een schoudertas te maken, een tas die erg multifunctioneel is. Volgens mij kan je daar weinig mis mee doen. De Vinktas is een ideaal patroon voor zo'n tas.

Ik dook in mijn persoonlijke stoffenvoorraad. Combinaties kiezen vind ik ontzettend moeilijk. Na veel wikken en wegen koos ik ervoor om de buitenkant simpel te houden. Ik kocht een tijdje terug enkele vaatdoeken bij de zeeman, en deze waren perfect voor dit project. Het onderste deel van de tas is een stofje die ik maanden geleden bij de kringloopwinkel vond. 

Een klein restje gouden paspel maakt het geheel toch iets leuker.

Een label mag niet ontbreken! 

En als binnenkant koos ik voor een muntgroen katoentje met witte stipjes. Een fleurige binnenkant.

Ik ben zelf heel blij met het resultaat, en ik hoop Haike ook. En indien niet, kan ze hem ook nog cadeau doen aan iemand wiens smaak het wel is.

Harry Potter, je bent genaaid

Bedacht, gemaakt, afgegeven en twee kersverse ouders blij gemaakt. Een dikke hoera voor dit projectje waar ik zo van genoot. Ik vond het een fantastisch project om mee bezig te zijn. Mijn twee favorieten gebundeld: Harry Potter en naaien.

Want: kleine Bas is geboren. Hoera! Een vriendje voor Seppe. Bas is het zoontje van twee fantastische mensen met erg leuke interesses: Harry Potter! (en nog andere interesses, maar laat ons zeggen dat Harry Potter the best of them all is).

Oh wat een leuk excuus om een Potter-inspired cadeautje te maken. Eigenlijk wou ik te veel doen, dus keuzes moesten gemaakt worden.
Ik besloot om een gele badstof te gebruiken voor een handdoek met kapje. Een leuk werkje, want een biais aanzetten is nu niet zo moeilijk en je hebt er snel resultaat van.

Ik wou heel graag een babypakje maken met het opschrift "The boy who lived". Op social media was dat hun vermelding naar hun ongeboren zoontje en daar heb ik gretig gebruik van gemaakt. Ik zocht dus een leuk Harry Potter stofje en die vond ik op het stoffenspektakel. Ik zag dit stofje en wist direct dat ik die moest hebben. Perfecter dan perfect. Daar maakte ik dus een kiind jumpsuit mee waar ik nadien de letters op flockte.

Dat flocken deed ik maar liefst in 1 Seppe-dutje. Best vlot, vind ik zelf. Die letters van Harry Potter had ik al eens gedaan, toen ik voor mijn zus een slabbetje had gemaakt met "Accio Milk". Ik verklaarde mezelf zot dat ik dat had gedaan, maar zie, ik deed het opnieuw. Volledig met de hand uitgesneden.

Dit was het werk waar ik voor stond. Al een geluk dat die letters vaak hoekig zijn.

Na drie letters had ik al vingerpijn, maar ik wou zo graag het resultaat zien dat ik maar verder deed. En daar zie, de eerste reeks was uitgesneden.

En na het uitsnijden moet je ze goed schikken, dat is altijd een beetje zoeken wat mooi is, een beetje hoger of lager, nog iets meer naar de het midden toe...

En dan ligt alles goed en kan je het opstrijken. Och dat vind ik toch altijd spannend. Ik ben altijd bang dat er ergens iets gaat verschuiven door het bakvel erop te leggen of als mijn strijkijzer een beetje zou verschuiven.

Maar gelukkig bleef ik ervan gespaard! Geen uitschuivertjes. En ik vind het resultaat zelf iets om écht trots op te zijn.

En daarna had ik weer een reeksje letters om uit te snijden. Die gingen opmerkelijk veel vlotter.

En daarna alles netjes leggen en vol spanning het strijkijzer erop zetten.

En ziehier het resultaat.

Mensen met een cameo zullen me vast gek vinden dat ik dit allemaal met de hand doe, en dan nog het risico wil lopen dat letters zullen verschuiven. Ik ben altijd wel al een beetje gek geweest, 't is waar. Maar wie voor mij een cadeau zoekt: een cameo-ding zou me inderdaad wel blij maken.

En sorry Mike, dat ik jullie baby bombardeer tot een future Hufflepuf. Maar hadden jullie geen babyborrel op de planning staan? Wie weet komt er dan een Ravenclaw dingetje...

Met andere woorden... 

To be continued

Organizing (3) // Fournituren

Ondertussen is het weer een eindje geleden dat ik hier iets nieuws postte. De reden daarvoor: arm in de gips. Het leven van een moeder. Door een domme val over speelgoed viel ik op mijn eigen arm. Niet gebroken, maar wel een barst. Dat is dus genoeg om ondertussen al meer dan een week niet meer alleen voor mijn eigen kindjes te zorgen. Bij deze dus ook een welgemeende dank aan al wie me de afgelopen tijd uit de nood kwam helpen!

Van naaien komt er dus ook niets meer in huis, maar deze post had ik nog klaar staan. Het gaat over het organiseren van de vele fournituren die ik in huis heb. En geloof me, ik zou er nog veel meer willen. Liefst van al zou ik een klein stoffen- en fourniturenwinkeltje in mijn huis willen. 

Lint, paspel, ritsen en zoveel meer

De lades van mama zijn ideaal om deze dingen op te bergen. Ook velcro, elastieken, tassenband en andere fournituren kregen hier een plaats in. Met een label op de lade vind ik nog zoveel sneller wat ik zoek.

Om mijn linten ietwat netjes op te bergen zocht ik op pinterest een nuttig systeem. Ik vond enkele mogelijkheden, maar koos uiteindelijk voor het dertiende idee op deze blog. 

Zo ziet het er bij mij uit.

Dit is eigenlijk een heel low budget opbergmanier, want we spenderen toch liever ons geld aan stof en fournituren. Am I right or am I right?  Soit, hier vertel ik graag hoe ik dit aanpakte.

In de Action kocht ik knutselpapier. Ik plakte dit op karton die we nog hadden van één of andere kast en daaruit sneed ik kaartjes om linten op te draaien. Nu heb ik mijn linten allemaal op een gelijke grootte opgerold in een lade. Veel netter dan alle linten door elkaar. 

Knopen
De vele knopen die ik bezit moesten onlangs ook dringend gesorteerd worden. Ik kocht in de Wibra belegdoosjes die op elkaar gestapeld zijn. In de AVA kocht ik kleine plastic zakjes. Elk bakje heeft een kleur en in de bakjes heb ik de gelijke knopen telkens in een klein zakje gestopt. Handig!

Flock en Flex

Flex- en flockfolie koop ik op vellen die perfect in een A4-map passen. Deze mappen zijn ideaal daarvoor. De labels zijn misschien wat overdreven, maar ik vind het toch gemakkelijk om snel het juiste kleur terug te vinden. Dus nee, het is niet overdreven.

Babyjasje

Soms zit het dik tegen. Soms is een project zo mooi in m'n hoofd maar valt het in de realiteit toch helemaal anders uit. Zo ging het ongeveer (lees: helemaal) met het babyjasje dat ik voor Seppe wou maken. Alles wat kàn verkeerd gaan, gìng ook verkeerd! Ik heb er veel op gevloekt en het zit vol fouten, maar het is 'af'.

Om te beginnen ging het al verkeerd bij de aankoop van de stoffen. Op het stoffenspektakel vond ik de binnen- en buitenstof. Ik wist op voorhand welke stof ik ervoor wou gebruiken, dus dat was gemakkelijk. Op het fourniturenkraam vroeg ik wattine als binnenkant, zoals in de werkbeschrijving staat. Daar gaven ze me vlieseline mee, van de dikste soort, en zeiden ze dat dat ook werkt voor jassen. Toen de jas in de maak was, vond ik het eerder stug aanvoelen. De motivatie en goesting smolt als sneeuw voor de zon omdat die jas toch niet draagbaar zou worden. Van de armen en de kap heb ik de helft van de vlieseline nog afgescheurd om het minder dik te maken. Maar de naden van de binnenjas waren al gestikt en de dikte zat daar al. Resultaat: drie gebroken naalden wegens te dikke pak om over te gaan. Het lijkt me ook niet de bedoeling dat je een babyjasje gewoon rechtop kan zetten. Bedankt vlieseline.

Vervolgens maakte ik een tekenfout. Deze fout is eigenlijk een hele domme. Ik tekende naadwaarde bij aan de stofvouw van het achterpand waardoor daar twee centimeter te veel in het midden zat. De stof was al geknipt toen ik daar achter kwam en die stoflap kon ik op geen manier meer verknippen om het toch juist te krijgen. Ik liet het dus maar zo. Als je goed kijkt, zie je dat de voorpandjes niet mooi over elkaar komen te liggen daardoor.

Ik maakte ook een fout in volgorde. Ik maakte een topstitch over de kap en de zijnaden maar dat deed ik te vroeg. Op het einde maakte ik de onderkant dicht en doordat de zijnaden al een topstitch hadden, zit daar geen mooi hoekje, zoals je kan zien op de foto hieronder. Les geleerd: eerst onderkant dichtmaken, en daarna pas de zijnaden topstitchen. 

Applaus voor mezelf toch wat betreft de mouwen: die zitten heel erg netjes aan de jas, én zijn heel goed dichtgestikt aan de uiteinden. Daarvoor vond ik een zeer goede uitleg online. Het zou erg van toepassing zijn mocht ik de mouwen helemaal hebben doorgestikt, maar gelukkig gebeurde dat niet. Toch iets wat goed ging!

En ook een applaus voor mezelf voor het niet vergeten dat er een keergat nodig was bij het stikken van de onderkant van de jas. Hoera!

De onderkant van de jas heb ik nog een topstitch gegeven, maar de mouwen niet.

Mijn oorspronkelijk idee was om drukknoopjes te gebruiken voor de sluiting, maar omdat de jas te dik geworden is liet ik dat idee maar gaan. Ik maakte daarom gewone knoopsgaten en zette er drie blauwe knopen op.

Stof: toppiestoffen op het stoffenspektakel

Patroon: Het grote Singer naaiboek

Knopen en garen: uit de voorraad van mijn mama

Organizing (2) // Stoffen

Boven in de ingebouwde kast (waarover ik de vorige keer al vertelde) heb ik verschillende doorzichtige boxen staan. Daarin bewaar ik mijn stof volgens stofsoort: badstof, jeans, katoen en stretch stoffen.

 

Ik heb een eindje met het idee gespeeld om alles volgens dezelfde grootte op te plooien en los in de kast te leggen. Ik had op pinterest gevonden hoe je dat gemakkelijk kunt doen. De uitleg daarvan vind je hier. Maar uiteindelijk besloot ik het toch niet te doen. De reden daarvoor: ik wil gemakkelijk stoffen kunnen nemen en terugleggen. Het is heel leuk om je stoffenkast zo aan te leggen, maar eens je een stof uithaalt, moet je die ook weer zoals de rest gaan plooien. En ik weet nu al dat ik dat toch niet zou doen. Daarom leek het me handiger ze gewoon netjes op te plooien, maar daar ook niet in te gaan overdrijven. En wat was ik blij dat ik al mijn stoffen in die boxen had laten zitten toen heel het huis vol lag met stof door de werken in onze badkamer! Ja hoor, het stof is helemaal tot boven gewaaid! 

Voor de stof die ik in gebruik wil hebben, hou ik één box beneden. Zo moet ik niet voor elk nieuw werkje twee trappen omhoog gaan. Af en toe sorteer ik die box en doe ik naar boven wat ik niet meer gebruik. 

Seppe en zijn vlieger

Twee weken voor mijn uitgerekende datum stond ik in de stoffenwinkel. Ik had DRINGEND die stof nodig. Op Facebook zag ik dat iemand iets had gemaakt met stof met vliegertjes op, net datzelfde vliegertje dat op Seppe zijn geboortekaartje zou komen. De zoektocht was begonnen. Ik moest en zou die stof verwerken tot een geboortepakje voor mijn pasgeboren zoontje. It was my lucky day! Bij hotstof hadden ze deze stof ook, dus reed ik er snel om. Op zo'n moment is dat voorwassen echt balen.

Een mooi kiind jumpsuit werd het. Och wat vond ik die prachtig. Ik was er zo fier op dat ik het toen al eens toonde aan m'n zus en haar stiekem al verklapte dat er een link was met het geboortekaartje. De letters van zijn naampje waren trouwens ook hetzelfde lettertype als dat van het geboortekaartje. Zei ik al dat ik nogal perfectionistisch ben?

Achteraf gezien was dat voorwassen toch niet nodig aangezien Seppe toch iets te groot was voor z'n pakje en het dus enkel maar aan had 1) de dag na zijn geboorte en 2) de dag dat hij naar huis ging. Omdat hij pas mee kon naar huis toen hij 9 dagen oud was,  moest ik hem er toen wel een beetje in proppen. Wassen heb ik dus niet moeten doen, behalve om het daarna in de kast te leggen.

Organizing (1)

Wie naait heeft veel spullen nodig. Op de facebook naaigroepen vragen andere naaisters geregeld tips naar opberg. Ik lees graag mee, maar doe uiteindelijk niet veel met de suggesties van de anderen. Ik vind mijn opbergsysteem niet slecht.

Naast een naaimachine erfde ik ook heel veel ander naaigerief van mijn mama, én zin voor structuur (ook niet onbelangrijk). Mama investeerde een paar jaar geleden in opbergmateriaal voor haar naaigerief. Ze kocht eenvoudige plastic papierlades die ze in een boekenrek zette. Slim gezien! Die hebben nu een plaatsje gekregen in ons huis. Op onze tweede verdieping hebben wij twee slaapkamers met daartussen een gang waar de uitklaptrap naar de zolder zit, én (pareltje van ons huis) een ingebouwde kast. Die was er al toen we dit huis kochten. Een groot deel van deze opbergplaats is nu de bestemming van mijn voorraad naaigerief en stoffen. Tussendoor zal ik af en toe een organizing-blogje posten om alles in detail te tonen.

Veel gebruikt naaigerief

Naaien doe ik beneden in de living, dus mijn veel gebruikt naaigerief staat niet boven, maar bij mijn naaiplekje. Ik heb één ladeblokje die ik daarvoor gebruik.

Ik hou hier alles bij wat ik steeds bij de hand moet hebben tijdens het naaien:

• Scharen (gewone schaar, stofschaar, kartelschaar, rolmes)
• Garen en spoelen
• Lintmeter
• Spelden en wonderclips
• Naaimachinenaalden
• Gewone naalden zijn handig voor de kleine afwerkingen
• Potlood, balpen, stofkrijt en stofstift om patronen over te nemen
• Tornmesje (hoewel ik die liever niet al te vaak gebruik)
• Voetjes
• Borsteltje om de naaimachine van tijd tot tijd te bevrijden van alle pluizen
• De oh zo handige universele tang van Prym
• Patronenmappen (deze zullen hier later in detail opnieuw verschijnen)

Garen en spoelen
Een tijdje geleden besloot ik te 'investeren' in deftige bakjes voor mijn (ondertussen al vele) garen en spoelen. Er bestaan ook heel wat ideeën voor zelfmaak, maar eerlijk gezegd vond ik het toch net iets properder in een simpel bakje dat er speciaal voor gemaakt is.

Naaimachine

Die berg ik nooit op. Die staat altijd klaar om te gebruiken. Alleen als we bezoek krijgen, moet hij wel weg van de tafel. Ik stop hem dan in zijn koffer en zet hem onder de bureau in de living.


Voetjes
Een heel gamma aan naaivoetjes had mama ook bij haar naaimachine. Ik heb ze nog gelaten zoals zij ze bij hield: door elkaar in een simpel bakje. Er bestaan ook vele ideetjes om die supergeorganiseerd bij te houden. Die ideeën vind je op mijn pinterest-bord 'naaikamer'. Maar voorlopig hou ik ze zo bij.

Truitje voor Vic & Lowie

Dit weekend ging ik op babybezoek bij mijn nichtje die net zoals ik Julie heet, en die net zoals ik dit jaar beviel. Zij kreeg niet één zoontje, maar direct twee. Knap hoe ze het bolwerkt met haar tweeling!

Mijn cadeautje lag al een eindje klaar. Toen ik het maakte, had ik te weinig tijd om zelf iets te naaien dus zocht ik een sneller gemaakt cadeautje. Ik kocht twee dezelfde truitjes en flockte er hun naampjes op met een snor, geïnspireerd door het geboortekaartje.

Ik vertel er graag ook bij dat ik geen cameo heb en het flocken en flexen dus altijd met de hand doe. Deze was nu niet zo moeilijk, maar soms kies ik er wel eens een 'moeilijkere' tekening uit. Naar mijn gevoel is het zo nog handgemaakter dan met de cameo. No offence. 

Made by Djoelie

Een doffe dreun op de grond gevolgd door een klepperende brievenbus. Dat was het geluid dat ik vanmorgen hoorde. Voor de zoveelste keer dacht ik, hoopte ik, dat ze eindelijk zouden zijn toegekomen. En ja hoor...

Zie hier,  mijn gepersonaliseerde labels die van nu af aan in elk naaiwerk zullen zitten. 

Ik bestelde ze op Etsy bij VikingLabelling. 

Om de labels in productie te laten gaan moet je eerst een aantal dingen beslissen. Welk kleur? Welke opdruk? Welke kleur van die opdruk? Welk formaat?  ...

De bestelling doorgeven ging vrij vlot. Mijn allerliefste maakte voor mij het ontwerp dat ik doorstuurde naar VikingLabelling. Vanaf dan was het was over en weer mailen met hen, maar ik kreeg telkens heel snel antwoord. Na een dag of twee afspreken met de leverancier, gingen mijn labels in productie. En vanaf dan was het wachten tot ze klaar waren, verstuurd zouden worden en aankomen.

Ik koos voor een zwarte label met gouden opdruk. Daarbij had ik de keuze tussen lurex gold en mat gold. De keuze die ik maakte was lurex, maar wat ik kreeg lijkt toch meer op mat. Een naaiende vriendin bestelde ook gouden bedrukte labels maar dan bij Ali. Ik ben erg benieuwd of zij wel de shiny gold versie zal krijgen.