Lady in blue

Ik maakte nog eens een Simple dress van Kaatjenaaisels. Een heerlijk patroontje om te maken, Lore heeft het graag aan en de kers op de taart: An vindt het een fantastisch jurkje en steekt Lore ook met plezier in de Simple dress. Maar als ze de gekozen stof maar niets vindt, dan maak ik het wel om in de kast te hangen en er niet uit te komen. Dat heb ik ondervonden toen ik er eentje met flamingo's maakte. An vond het niet mooi en Lore heeft het nooit gedragen.

Maar nu dus een nieuwe Simple dress! Ik heb het origineel patroon een beetje verlengd, want Lore lijkt toch net iets langer dan andere tweejarigen. Haar vorige jurkjes kan ze niet meer aandoen, want die zijn ondertussen al veel te kort. Ik koos nu voor een effen blauw jurkje, omdat Lore zo mooi is met blauw. Ik wou er toch ook iets speciaals mee doen en besloot er zakjes in te steken. Dat was voor mij de eerste keer, om zakken in de naad te naaien, en ik ben best tevreden over het resultaat.

En als finishing touch flockte ik er gouden pijlen op ('t is eigenlijk flexfolie).

Als je goed kijkt, zie je op deze foto de zak in de zijnaad.

Panda

Na de geboorte van Seppe kon ik een heel eind niet meer naaien. Och wat miste ik het! Ja, de naaiverslaving was een feit. Ongeveer twee maanden na zijn geboorte slaagde ik er in om een nieuw pakje te maken voor hem. Een zalig patroontje is het om mee te werken, dat van Kiind. Ik maakte er al een reeksje voor hem toen ik nog zwanger was en ze zullen blijven komen, want het leuke is dat het patroontje bestaat in alle maten tot 86. 

Mijn eerste naaiwerkje dus sinds Seppe er was. Een groene jumpsuit met panda's op. Ik was nog niet helemaal relaxed, want ik moest echt mijn tijd (zijn dutjes dus) heel verstandig en efficiënt benutten. Daardoor voelde ik me wel wat stressed, want ik moest en zou eindelijk eens wat gedaan krijgen. Daardoor is dit pakje niet zo netjes afgewerkt zoals de andere. Bij het aanstikken van de mouw merkte ik dat ik per ongeluk een stukje dubbel genaaid had en dus moest lostornen (dat was balen, om die kostbare tijd te zitten tornen). Daardoor zitten nu wel een paar kleine gaatjes in het voorpand. En het aanzetten van de boordjes heb ik ook al beter gedaan. Als je goed kijkt, zie je dat de boordjes nu niet even lang zijn. Maar hé, als Seppe het aan heeft, is er geen kat die daar op let hé. Het is draagbaar en dat is voldoende. 

Toen was het pakje klaar en lag het weer eerst een weekje op de strijkplank, te wachten op drukknoopjes en een leuke afwerking. Dat is het minst leuke, vind ik. Maar na een week besloot ik dan toch dat ik niet wilde wachten tot het al te klein zou zijn, dus zette ik er een aantal drukknopen in en omdat ik het zo maar kaal vond, flockte ik er nog een pandagezichtje op.

Een nieuwe hobby met een oud machien

Het is pas sinds een half jaar dat ik het plezier van de naaimachine ontdekte.  Voordien had ik er niets mee. De enige keren dat ik vroeger met de naaimachine in aanraking kwam, was toen mijn moeder broeken voor me inlegde, Chiro badges op mijn rok naaide, gordijnen voor me naaide of andere herstel werkjes voor me deed.  Ik zat er vaak bij en keek er naar.  Ik snapte er niets van en vond het gek dat zij het zo goed kon. Ooit zou ze het me wel nog leren, dacht ik.

Op een gegeven moment was de rits uit mijn Chiro rok stuk. Mama zette er een nieuwe rits in en toen ze klaar was, zei ze: "Wat gaan jullie toch doen als ik er niet meer ben?" De dag erna kreeg ze een ernstige beroerte.  Ze kon niet meer spreken en stappen. De naaimachine was voor haar verleden tijd. 

In de periode dat ze ziek was, heb ik nooit aan haar naaimachine willen komen. Ik wou haar niet nog eens met de neus op de feiten drukken, dat zij het nooit meer zelf zou kunnen, dat ze het mij zelfs niet kon uitleggen.

Een half jaar na haar overlijden nam ik al haar naaigerief en ook haar naaimachine mee naar huis. Mijn schoonzus kwam me helpen met de eerste stapjes in het naaien, beginnend bij... de aan/uit knop.

De dagen daarna was het oefenen en sukkelen. Maar na een tijdje lukte het toch om eens een klein oefen werkje te maken. 

Dat was het begin.  Ondertussen ben ik helemaal verslaafd aan naaien en maak ik liefst spullen en kleren voor de kindjes.  

Een nieuwe hobby dus, maar wel met mijn oude naaimachine.  Mama's naaimachine. Daar zit een ziel in en dat maakt al mijn creaties nog zoveel beter.

Hier wil ik mijn creaties met jullie delen, tips krijgen van meer ervaren naaisters, en misschien ooit een eigen patroon delen.