Babyjasje

Soms zit het dik tegen. Soms is een project zo mooi in m'n hoofd maar valt het in de realiteit toch helemaal anders uit. Zo ging het ongeveer (lees: helemaal) met het babyjasje dat ik voor Seppe wou maken. Alles wat kàn verkeerd gaan, gìng ook verkeerd! Ik heb er veel op gevloekt en het zit vol fouten, maar het is 'af'.

Om te beginnen ging het al verkeerd bij de aankoop van de stoffen. Op het stoffenspektakel vond ik de binnen- en buitenstof. Ik wist op voorhand welke stof ik ervoor wou gebruiken, dus dat was gemakkelijk. Op het fourniturenkraam vroeg ik wattine als binnenkant, zoals in de werkbeschrijving staat. Daar gaven ze me vlieseline mee, van de dikste soort, en zeiden ze dat dat ook werkt voor jassen. Toen de jas in de maak was, vond ik het eerder stug aanvoelen. De motivatie en goesting smolt als sneeuw voor de zon omdat die jas toch niet draagbaar zou worden. Van de armen en de kap heb ik de helft van de vlieseline nog afgescheurd om het minder dik te maken. Maar de naden van de binnenjas waren al gestikt en de dikte zat daar al. Resultaat: drie gebroken naalden wegens te dikke pak om over te gaan. Het lijkt me ook niet de bedoeling dat je een babyjasje gewoon rechtop kan zetten. Bedankt vlieseline.

Vervolgens maakte ik een tekenfout. Deze fout is eigenlijk een hele domme. Ik tekende naadwaarde bij aan de stofvouw van het achterpand waardoor daar twee centimeter te veel in het midden zat. De stof was al geknipt toen ik daar achter kwam en die stoflap kon ik op geen manier meer verknippen om het toch juist te krijgen. Ik liet het dus maar zo. Als je goed kijkt, zie je dat de voorpandjes niet mooi over elkaar komen te liggen daardoor.

Ik maakte ook een fout in volgorde. Ik maakte een topstitch over de kap en de zijnaden maar dat deed ik te vroeg. Op het einde maakte ik de onderkant dicht en doordat de zijnaden al een topstitch hadden, zit daar geen mooi hoekje, zoals je kan zien op de foto hieronder. Les geleerd: eerst onderkant dichtmaken, en daarna pas de zijnaden topstitchen. 

Applaus voor mezelf toch wat betreft de mouwen: die zitten heel erg netjes aan de jas, én zijn heel goed dichtgestikt aan de uiteinden. Daarvoor vond ik een zeer goede uitleg online. Het zou erg van toepassing zijn mocht ik de mouwen helemaal hebben doorgestikt, maar gelukkig gebeurde dat niet. Toch iets wat goed ging!

En ook een applaus voor mezelf voor het niet vergeten dat er een keergat nodig was bij het stikken van de onderkant van de jas. Hoera!

De onderkant van de jas heb ik nog een topstitch gegeven, maar de mouwen niet.

Mijn oorspronkelijk idee was om drukknoopjes te gebruiken voor de sluiting, maar omdat de jas te dik geworden is liet ik dat idee maar gaan. Ik maakte daarom gewone knoopsgaten en zette er drie blauwe knopen op.

Stof: toppiestoffen op het stoffenspektakel

Patroon: Het grote Singer naaiboek

Knopen en garen: uit de voorraad van mijn mama