Het is pas sinds een half jaar dat ik het plezier van de naaimachine ontdekte. Voordien had ik er niets mee. De enige keren dat ik vroeger met de naaimachine in aanraking kwam, was toen mijn moeder broeken voor me inlegde, Chiro badges op mijn rok naaide, gordijnen voor me naaide of andere herstel werkjes voor me deed. Ik zat er vaak bij en keek er naar. Ik snapte er niets van en vond het gek dat zij het zo goed kon. Ooit zou ze het me wel nog leren, dacht ik.
Op een gegeven moment was de rits uit mijn Chiro rok stuk. Mama zette er een nieuwe rits in en toen ze klaar was, zei ze: "Wat gaan jullie toch doen als ik er niet meer ben?" De dag erna kreeg ze een ernstige beroerte. Ze kon niet meer spreken en stappen. De naaimachine was voor haar verleden tijd.
In de periode dat ze ziek was, heb ik nooit aan haar naaimachine willen komen. Ik wou haar niet nog eens met de neus op de feiten drukken, dat zij het nooit meer zelf zou kunnen, dat ze het mij zelfs niet kon uitleggen.
Een half jaar na haar overlijden nam ik al haar naaigerief en ook haar naaimachine mee naar huis. Mijn schoonzus kwam me helpen met de eerste stapjes in het naaien, beginnend bij... de aan/uit knop.
De dagen daarna was het oefenen en sukkelen. Maar na een tijdje lukte het toch om eens een klein oefen werkje te maken.
Dat was het begin. Ondertussen ben ik helemaal verslaafd aan naaien en maak ik liefst spullen en kleren voor de kindjes.
Een nieuwe hobby dus, maar wel met mijn oude naaimachine. Mama's naaimachine. Daar zit een ziel in en dat maakt al mijn creaties nog zoveel beter.
Hier wil ik mijn creaties met jullie delen, tips krijgen van meer ervaren naaisters, en misschien ooit een eigen patroon delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten